Spontane Kennisnetwerken
Wat is de ideale manier om aan kennis te geraken? Heel veel mensen hebben het liefst dat ze het eenvoudig kunnen vragen aan een collega die in de buurt is. En als die het niet weet? Dan een collega bellen. Deze kan van binnen of buiten de organisatie zijn. En als we niemand kennen? Dan vragen velen aan die collega in de buurt of ze een kennis kennen die het antwoord zou weten. Vaak heeft men nog het liefst dat die collega dan zelf hun kennis opbelt en hen introduceert, alvorens de vraag aan de onbekende kennis te stellen. Omgekeerd ook: niet iedereen wordt graag door een vreemde gecontacteerd voor raad. Velen hebben liever dat ze eerst door een kennis gecontacteerd worden die de vreemde introduceert. Velen ervaren dat ze anders reageren tegen een kennis dan tegen een vreemde.
Van nature uit vloeit kennis dus via een netwerk van kennissen!
De kennisgezondheid van een organisatie hangt af van de mate waarin ze voor haar belangrijke kennisdomeinen goede kennisnetwerken heeft. Dat betekent op zijn minst dat het netwerk bestand is tegen het wegvallen van een persoon. Dat betekent niet alleen dat er voldoende personen in het netwerk zijn, maar ook dat de communicatie niet steeds langs dezelfde persoon verloopt, maar langs verschillende wegen.
Kennisnetwerken lopen vaak over afdelingsgrenzen en zelfs organisatiegrenzen heen. Dat is des te meer zo naarmate organisaties meer reorganiseren. Goede collega’s van vroeger blijven in het kennisnetwerk van elkaar zitten. Kennisnetwerken stoppen trouwens ook niet aan de grenzen van de organisatie: ze omvatten ook klanten, leveranciers, consultants…
Kennisnetwerken dienen niet alleen om gekende antwoorden op vragen te krijgen. De grote waarde ligt in de nieuwe kennis die gecreëerd wordt. Stel, iemand zit met een probleem en zit vast. De persoon legt het probleem voor aan een collega. Soms “valt de nikkel” al tijdens het vertellen zelf! En heel vaak komt er interessante feedback, komen er tips… Typisch komt men tot een conclusie die geen enkel individu alleen zou gevonden hebben.
Kenniscreatie is vooral een collectief gebeuren!
Het niet te onderschatten gevolg hiervan is dat het hoofdaandachtspunt van kennismanagement precies de kwaliteit en de gezondheid van het collectieve kenniswerk is! Dat is een grote toevoeging aan het competentiemanagement van individuele medewerkers, en het rechtvaardigt fundamenteel waarom kennismanagement een aparte discipline is.
Welke activiteiten gebeuren “spontaan” in kennisnetwerken?- Vragen beantwoorden.
- Klankbord zijn voor elkaar, en ideeën uitwisselen
- Men vertelt er interessante ervaringen. Koffiemachines en waterkoelers zijn typisch plaatsen waar men ontmoetingen kan stimuleren waar dergelijke verhalen uitgewisseld worden.
- Documenten uitwisselen
- …
(Uittreksel uit mijn boek "Kennismanagement, de vierde Golf" (Kluwer 2005)
Hi Steven,
Veel succes met je weblog, ik kijk er naar uit regelmatig van je te lezen.
Cheers, Hendrik.
Geplaatst door: Hendrik Deckers | 26-11-05 om 14:06
Dag Steven,
Enige weken geleden heeft Yves aan Johan en mezelf gevraagd om eens te kijken of we en hoe eventueel we blogs kunnen toepassen binnen GET. Jouw voorbeeld is dan ook een goede informatiebron ! Het artikele ivm collectieve premies heeft ook mijn aandacht gekregen, gezien we ook rond competentiemanagement gaan starten. Zo zie je maar, hoe op een bepaald moment de stukjes van de puzzel op zijn plaats vallen ! De implementatie van Sharepoint én Exchange is ook gestart, we hebben een fysieke bib en bijna een virtuele ... Voilà, zo ben je weer een beetje op de hoogte van wat er op GET gebeurt ! Mvg, Leen
Geplaatst door: Leen Vermeulen | 21-1-06 om 12:53